روضه
۰۹
آذر
و مصاحبه ای که با تک تک مداحانشان داشت که چه کرده اند که انقدر زیبا و منظم و اصولی میخوانند.
آنها هم از سبک هایشان و استادهایشان و شاگردی کردنهایشان و در نهایت محبتی که به اهل بیت داشتند، می گفتند.
مداحی های جنوبی ها و بعضا عربها هم در همین سبک و سیاق است.
آرزو میکردم که ایکاش این مدل مداحی ها، همه جا باب شود.
مداحی هایی که در دهه هشتاد اوج گرفت و همه گیر شد برای من نوعی اصلا قابل قبول نیست.
مداحی هایی که با فریاد زدن و صداهای نخراشیده همراه است و شور گرفتن های بیش از حد با نام امام معصوم، اختتامیه آن است.
خیلی پیش میآمد که درین مجالس بودم و به قسمت روضه که میرسید مجلس را ترک میکردم.
آنهم به چندین دلیل، بخاطر گریه های بچه های معصوم که از فریادها به وحشت می افتادند و سر دردی که برای خودم به ارمغان داشت و بالاتر از آن احساس اینکه به ساحت امام معصوم با این مدل شور گرفتن ها و بعضا روضه های باز بدون سند، بی احترامی می شود.
اما دو سه سالی است که صدا و سیما به روضه خوانی های اصولی هم بها میدهد و آرزو میکنم که این مدل روضه خوانی ها به خانه ها و هیئتها و مساجد کوچه و خیابانهایمان هم برسد.
روضه هایی که آنقدر موقر و محکمند که با همین لحن محزون و شعرهای پر مغزشان اشک ها جاری میشود و نیازی به این نیست که روضه خوان بارها تکرار کند که اشک و فریاد میخواهد.
پ.ن:این روزهای آخر صفر، اندوه به نهایت میرسد، برای گشایش قلب امام زمان و سلامتی عزیزانمان، صدقه به بیماران و نیازمندان را فراموش نکنیم.
