آرزوها

هرسال خرداد ماه که میشد، بعد از امتحانات بچه ها راهی مشهد می شدیم.

دلم برای تمام زیارتها و سفرهای نرفته ام پر میکشد.

همان اوایل کرونا، پیامهایی بود ازین دست که دیدید صاحبان زیارتگاه ها شفایتان ندادند.

شفا که ندادند هیچ، دستتان هم کوتاه شد از مقبره هایشان.

کعبه و مساجد هم بسته شد.

و دیدید که ازین دم و دستگاه بخاری بلند نمیشود.

....

همیشه این دیدگاه های مادی و کاسبکارانه برایم زیر سوال بوده است

اینکه اگر از یک دوست، منفعت مطلوبم رسید که فبها المراد و اگر نرسید تورا به خیر وما را به سلامت.

اینکه تو،از یک چشمه ای، آبی به ظاهر ننوشیدی، راه آن انکار چشمه است؟!

و اینکه آیا من تنها و تنها، در جهت رسیدن به خواسته ام به زیارت معصوم میروم؟!!

اصلا  از اسمش هم پیداست

من به زیارت و دیدار رفته ام و هر آنچه چه از دوست رسد  نیکوست.

هیچ تلاشی در جهت دینداری درست نداریم و طلبکار هم میشویم.

کاش میشد یکی دستمان را میگرفت و ذره ذره توحید و عدل را از کلام معصوم میخواندیم و درس میگرفتیم تا نه قالب تهی کنیم از این مدل نقادی های نابخردانه و نه طلبکار باشیم.

بشریت یک گندی به دنیا زده که کرونا دامن آن را گرفته است، این درد از ناحیه خداوند نیست اما صبری که بر این درد و عقبه اش داریم آزمون الهی است.

آزمون ما در مقابل سختی ها و شداید دنیا.

.....

بگذریم....

جمعه گذشته آزمون انجمن خوشنویسان داشتم.

آخرین آزمون ۸ سال قبل بود که در کلاسهای درس و روی صندلی های تک نفره بی قواره انجام میشد.

و همیشه مشکل نوشتن برای تک تک ما وجود داشت و خیلی ها کف زمین می نشستند و خط مینوشتند.

اما روزی که برای آزمون رفتم یک دنیا مشعوف شدم.

سالن آزمون، یک فضای بزرگ بود با میزهای درجه یک.

رفتم پشت یه میز تحریر فراخ نشستم و با دل خوش و بدون لرزش دست، چلیپا نوشتم و اولین بار بود که از امتحان خط لذت بردم.

از اردیبهشت امسال هم درگیر آزمونهای ورودی محمد حسین برای مدرسه کلاس هفتم شدیم.

چندین مدرسه رفتیم امادلم تنها با یک مدرسه بود که میشود گفت بهترین دبیرستان غیردولتی اصفهان هست.

مثل آزمون های کنکور چندین جا رفتیم و آمدیم و با اینکه در تمام طول این مدت تعطیلات کرونایی، از زیر درس خواندن فرار میکرد اما، در کمال تعجب من، در همان مدرسه مطلوب قبول شد.

و گوشه ای نوشتم که یکی از آرزوهایم در مورد پسرم برآورده شد.

زندگی همین هست.

لابلای تمام سختیها و ابتلائات و خوشی ها و ناخوشی ها و فراز و فرود ها، آرزوهایت هم گاهی برآورده میشود.

کافیست آنها را ببینیم و شکر گزار باشیم.