نورای من

چهاردهم تیر ماه تولد نورا بود.

که مصادف شد با تولد امام رضای رئوف.

و از آنجایی که نورا در روز عید غدیرمتولد شده است،  هرسال عید غدیر هم یک کیک برای نورا میپزیم و تولدش را تبریک میگوییم.

حسین تابحال دوتولد دوستانه داشته است که همه دوستان کلاسش به تولدش آمدند و الحق هم خوش گذشت.

و نورا تا بحال نداشته است.

عید غدیر امسال گفتم جان مادر انشالله که ۱۴ تیر که بیاید این ویروس رفته است و یک جشن دوستانه برایت میگیریم.

اما نشد.

و چه بی رحمانه این ویروس چنگ انداخته به لحظه لحظه هایمان.

اما عوضش سه روز برایش جشن گرفتیم.

سه تا کیک پختیم و با شمعها لبخند زدیم و در تولد آخر یکی از دوستهای صمیمی اش را دعوت کردیم و در حیاط تولد گرفتیم.

و علی در تمام این روزهای ذوق میکرد و بارها اعلام میکرد که این تولد من است نه نورا.

و نورا، این دختر مهربان هشت سالگی اش را تمام کرد.

وقتی به چشمانش نگاه میکنم حس میکنم تمام لطف خداوند را میبینم.

وقتی به اراده و همتش نگاه میکنم احساس شعف میکنم که انقدر مصمم در راه هدفهایش تلاش میکند و پیشرفت میکند و برایش مهم است که اوقاتش به بطالت نرود.

مهر و محبتش هم به تک تک ما ستودنی است.

خواهرانه علی و حسین را غرق محبت میکند و در اوج تمام دلتنگیها و خستگیهای من، مثل یک نور میتابد و قلبم را روشن میکند.

و از خدا ممنونم که حضور نورا را مثل یک نور و معجزه در زندگی مان میبینیم و لمس میکنیم.

خدایا درین رورهای بیماری و خاکستری نگه دار تمام بچه های دنیا باش که هر بچه ای، یک نور و معجزه برای قلب پدر و مادرش است.

آمین یا رب العالمین.

۲۳  تیرماه ۹۹