مهربان
سه شنبه, ۱۲ مهر ۱۳۹۰، ۰۷:۰۵ ق.ظ
رئوف که باشی، شعاع مهربانیت گسترده میشود
یکتایی که منبع لایزال نور است و در طوافش ستاره هایی که هیچگاه خاموش نمیشوند
و شما یکی ازآن ستاره هایی هستی که شعاع نورانیت و مهربانی ات اهل زمین و آسمان را متحیر کرده است
آنقدر به مدار رافت خداوند نزدیکی که رئوف شده ای
ودل سرگشته من این روزها دنبال مهربانی است که بی هیچ چشم داشتی محبت کند
مثل یک غزال گریز پا تشنه مهربانی ام...رئوفم کن
پ. ن: هرچقدر هم که به زیارتش بروم باز دلتنگش میشوم
دلتنگ اذن ورودهای اشکبار...دلتنگ مناجات های سحر حرمش..دلتنگ واگویه های بلند بلند در کنار ضریحش که در انبوه ناله ها گم میشود
محمدحسین هم دلتنگ میشود دلتنگ لیز خوردن روی سنگ فرش های حرمش...دلتنگ سوارشدن بر ماشینهای برقی مخصوص حمل سالمندان..دلتنگ دست زدن به ضریحش که چندین بارقسمت محمدحسین شده ، اما قسمت من نشده....
